Festë e dobësisë sime

FESTË E DOBËSISË SIME

Nganjëherë s’më gëzon
as dashurija,
nganjëherë edhe pranëvera
më mërzit
ngase si plumb me shpon e vërteta
ne nuk do jemi një ditë.

Nganjëherë dua të vjedh nga jeta
natën ta bëj ditë,
të rri zgjuar me heshtjen
e fortë,
pa u merzitë...

Të jemi se bashku
eja,
jeta le të na buzëqeshë
një shqetësim më rrek
kur të them:
Një dit edhe ti
nuk do të jeshë...

uuuu
zot